Kelimelerin Düştüğü Kağıt/The Paper Where Words Fall

Bazen bir cafe’de otururken, bazen bir sokağın köşesinden dönerken, her yerde gelebilir. Bir koku belki, belki bir sestir onu getiren, ya da gördüğüm bir şey. Bilmiyorum. İçime bir duygu akar. Tarifsiz, adı olmayan bir duygu. Paylaşamam. Denedim, birilerine tarif etmeye çalıştım. Nostalji dediler. Değil. Vazgeçtim. Çok farklı ülkede bulundun, çok farklı tatlar, kokular, bir sürü şey tanıdık geliyordur dedi Hüseyin. Belki de en yakın tarifi budur. Garson kadında İtalya, ahşap masalarda, sandalyelerde Amerika…parça parça hayatım, anılarım. Herkes gibi geçmişte…